mijn visie over dementie
Dementie kan je alsnog niet genezen, maar wanneer je zoekt naar mogelijkheden, vind je verschillende manieren om er mee om te gaan .
Door het falen van het denkend vermogen (bovenbrein) valt de persoon terug op zijn waarnemingen en emoties ( onderbrein) , en kan de prikkeling op de stresskern ( amygdala) allerhande reacties uitlokken . De Brein Omgeving Methodiek leert mij dat een gunstige omgeving een gunstig effect heeft op de manier van reageren . Wanneer meer en meer plaatjes uit het geheugen wegvallen, zal men bepaalde situaties niet meer herkennen of er op de juiste wijze mee omgaan . We kunnen de omgeving ( materiele , personen , belevingswereld , ziekte zelf ) zo optimaal mogelijk maken , en daar zijn verschillende methoden voor :
- aangepaste communicatie ( het dementees ) en het belang van de spiegelneuronen
- accepteren van de belevingswereld en via een belevingsgericht gesprek iemand brengen naar een ander belevingsniveau
- weggevallen geheugenplaatjes proberen te vervangen door nog herkenbare plaatjes ( reminiscentie en omgevingszorg )
- bij overname van de controle toch een gevoel van zelfcontrole en respect geven ( mag-ik-is-magic-methode)
- ondersteunen van de mantelzorgers via het SOFA model ( samenwerken, ondersteunen , faciliteren, afstemmen ) en zo komen tot een trialoog
Naar mijn overtuiging is het zeer goed mogelijk dat mensen met dementie nog gelukkig kunnen zijn . Ik probeer wel uit te gaan van de normaliteit : mensen met dementie reageren gelijk jij en ik, maar dan dikwijls vanuit hun belevingswereld . Door hun afhankelijkheid hebben we daarin een grote verantwoordelijkheid en die afhankelijkheid zo klein mogelijk houden kan enkel als er gelijkwaardigheid is
Positieve verbindingen brengen we tot stand door voldoende kennis, zelfreflecties , begrip , geduld , uitstraling ... en dat wens ik in mijn lezingen, trainingen te benadrukken .